Notatka o błędach, ślimakach i Stasiu

Długie przerwy w pisaniu mnożą tematy w głowie. Niektóre z nich same się unieważniają i odchodzą w niebyt - taka czasocenzura. 

Niektóre zostają, utrwalają się i mają swoje skutki i konsekwencje.

Błędy popełnione w ogrodzie skutkują dosyć szybko. Ich zaletą/wadą jest to, że najczęściej dają się naprawić już/dopiero w następnym sezonie. W tym roku udało mi się popełnić kilka.

Po pierwsze: za późno wysiany szpinak po wypuszczeniu drugich listków uderzył od razu w kwiaty. Nie mam więc szpinaku na wiosnę. Następne sianie pod koniec lata i późną jesienią.

Po drugie: z braku lepszego miejsca (dwa niewielkie parapety, trzeci okupowany przez koty) sadzonki trzymałam na zewnątrz przy południowo-wschodniej zacisznej i nasłonecznionej ścianie. Rozwijały się bardzo dobrze. Niestety, wieść się rozniosła i pewnej mokrej nocy z całej okolicy przybyły ślimaki. Najbardziej smakowały im kalafiory, kapusty, brokuły, brukselki, sałaty (jedynie masłowa im nie podeszła), korniszony oraz pomidory z naciskiem na odmiany mini, ostało się bawole serce. To, co zostało, czyli jakieś 20%, poszło już do gruntu. Z wyjątkiem pomidorów. Trochę mi żal, bo o ile pomidory, sałaty czy kapusty mogę dokupić na bazarze, to takie brokuły kalafiory i brukselki już nie bardzo. Na przyszły sezon zapisane: niezbędne bezpieczne miejsce dla sadzonek.

W ogóle ślimaczy problem mam - nie da się ukryć. Ziemia ciężka i gliniasta przy słońcu zasycha w skorupę. Ściółkowanie robi dobrze, ale jest też schronieniem dla ślimaków, które, przyznam, dziesiątkują mi warzywa. Spotkałam się kiedyś z teorią, że ślimaki zjadają tylko rośliny słabe lub chore robiąc tak naprawdę dobrze naszym uprawom. Z moich obserwacji wynika, że albo mam wszystko słabe, albo dla nich wsio rawno i jadą po kolei. Faktycznie omijają te podrośnięte już dorodne okazy, ale raczej dlatego, że bardziej smakują im młode listki.

Tak mniej więcej wyglądają posadzone do gruntu kapustne:

Ale mam i takie, które przetrwały ślimako-natarcie i wyglądają już o niebo lepiej:

 

W kolekcji błędów głupich mam jeszcze źle opisane patyczki z oznaczeniami siewu. Źle, bo długopisem. Deszcz i słońce zabrały ślad po długopisie i zostawiły czyściutkie patyczki. Dzięki temu w niektórych miejscach nie wiem co mam posiane. Szczególnie tam, gdzie sianie nie odbywało się wedle planu, tylko spontanicznie. Zadanie na przyszłość: nie gubić wodoodpornego pisaka!

Może błędów jest i więcej, tylko konsekwencje jeszcze niewidoczne...

A z wydarzeń szczęśliwych, to od ponad tygodnia jest z nami Staś.

Chcieliśmy mieć drugiego psa. Tym badziej takiego, który lubi przebywać na zewnątrz, bo nasza Sabina-Hrabina mimo gabarytów jest psem typowo domowym z ulubionym miejscem w kuchni pod stołem.

Stasinek wręcz przeciwnie. Jego historia niedokładnie przebadana, ale prawdopodobnie przez rok był bezdomny i mieszkał w lesie. Potem dom tymczasowy, przytulisko. Zamknięcie w mieszkaniu jest dla niego lekką traumą. Dostałam go z dobrych rąk Pani Marii, która wraz z mężem kilka wsi dalej prowadzi azyl dla psich nieszczęść ofiarowując im swój dom, czas, opiekę, pieniądze i miłość. W tym momencie jest u nich ok. 50 psów (!).

Teraz Stasiek przyzwyczaja się, że ma już swoje miejsce i swoich ludzi. Chodzi za mną krok w krok, pilnuje kiedy jestem w ogrodzie.

Odprowadza do naszej dwupasmówki i czeka tam, kiedy wyjeżdżam i wracam. No i próbuje rozruszać trochę Sabę.

Tak więc stadko nam się powiększa. Czas pomyśleć o jakichś hodowlanych.

Czarne bzy kwitną na potęgę, więc produkcja syropów ruszyła.
Taki dorodny okaz mam za stodołą:

Kilka pomniejszych w sadzie, ale je zostawiam na owoce.
Ponieważ i truskawki się zaczynają pokusiłam się o zrobienie dżemu truskawkowego z kwiatami czarnego bzu. Przepis znalazłam tutaj. Kwiatów dałam nieco więcej niż w przepisie. Nie dałam pektyny, bo nie mam. Za to miałam jeszcze resztkę Agar-agar. Niby nie przepadam za słodkościami, ale pierwszy słoiczek zjadłyśmy z Małą M. po prostu łyżeczką... do czysta. Ta cytryna i kwiat bzu bardzo fajnie współtworzą truskawkowy smak.

Po upalnych burzowych dniach nadeszły zimne deszczowe. Siadłam i rozpisuję co jeszcze mogę w tym roku posiać/posadzić. Widzę, że kiedy życie nawarstwia się i spiętrza, taki harmonogram wprowadza pewien ład.

A za 2 tygodnie wraca K. Tralalalalala

Dobrego weekendu dla Wszystkich!