Notatka pierwsza

Trzeba przyznać, że w wielu sprawach Turcy mają duży rozmach. Wynika to chyba z przestrzeni, jaką dysponują.

Mała eM jest zachwycona placami zabaw na każdym rogu, K. autostradami, a nawet zwykłymi drogami, i ja przyznam, że mam komfort, gdy zaparkować można wszędzie.

Jednak najbardziej lubię te podmiejskie bazary z sadzonkami.

Nad Eufratem

Drzewka pomarańczowe już z owocami

Sadzonki pistacji

Korzenie moczone wcześniej w glinianej papce, są przez chłopaków łączone w pęczki…

... i czekają na kupców pod wilgotnym przykryciem.

Jesteśmy tu od kilku miesięcy. Za chwilę wracamy na nasze hektary, które udało się kupić na moment przed wyjazdem.

Oprócz pięknej ziemi mamy tam kawałek lasu, 

kawałek sadu, 

rozlatującą się, ale uroczą chałupę 

i stodołę w trochę lepszym stanie. Nie jest to koniec świata, ani żadne miejsce magiczne. Zwykła wieś na Podkarpaciu z żyjącymi gospodarstwami, gdzie hoduje się jeszcze krowy, świnie, kury i uprawia ziemię. My trochę na uboczu, pod lasem.
Mamy jeszcze dwa koty i psa. Trochę wiejskich doświadczeń i ogólny plan na życie. Powinno wystarczyć.
Ponieważ startujemy, wiele rzeczy będziemy robić od początku. Może komuś te doświadczenia się przydadzą – choćby miało to być uczenie się na cudzych błędach.
Tematy, wokół których będzie się kręcić nasze najbliższe życie, to budownictwo - głównie w drewnie, słomie i glinie, uprawy – normalne, dla siebie, czyli bez wspomagaczy, hodowla – przewidziana w dalszej perspektywie. Będziemy też robić oczyszczalnię hydrobotaniczną i mam nadzieję – mały staw.
Tematem nadrzędnym dla nas, którego się pewnie nie uniknie pośród informacji technicznych, jest możliwość życia według własnej wizji i z pracy własnych rąk. W przyjaźni z otoczeniem, dostosowując się do naturalnych rytmów. Dziękując za to, co otrzymujemy i szukając prostej ścieżki.
Zapraszam.